Cycle Tour & Loosheerschappij

"Strong winds, with some gusts reportedly reaching 140km/h, made the 2009 Cape Argus Pick 'n Pay Cycle Tour one of the most challenging events in the history of the race."

'The Cape of Storms' noemen ze hem ook wel, die gezellige kaap hier op puntje van Afrika. Befaamd om z'n Cape Doctor, een wind die na een prettige ontmoeting met het hoge drukgebied van de Indische Oceaan op zijn weg de Tafelberg vindt en zichzelf daarna met duizelingwekkende snelheden naar beneden stort. Zo wordt Kaapstad op z'n tijd eens even lekker doorgewaaid om weer genezen te zijn van de virusjes in de lucht en de roos in het haar. Zondag 8 maart was het weer eens tijd voor een grote schoonmaak en deze Cape Doctor was een heelmeester die liever geen stinkende wonden achterliet.

 

De Cape Argus Pick n Pay Cycle Tour 2009 gaat in de boeken als de "Thoughest Cycle Tour Evah" -Wie deze volbracht heeft kan dat op zijn of haar erelijst schrijven en wie het niet heeft gehaald ziet het nog steeds op zijn buik geschreven staan. Zelf werd ik wakker zonder de ernst van de zaak door te hebben. Om half zeven 's ochtends eens gaan kijken hoe het ingenieuze start-systeem ervoor stond en hoe de echte start van ons evenement eruit ziet. Eenmaal daar leek ik me op een veldslag te begeven. Al het reclamemateriaal was half of helemaal van z'n plek of uit z'n voegen gewaaid De Dixie-toileten speelden tetris op de straat en de vlaggenmasten die zo netjes alle nationaliteiten van de deelnemers vertegenwoordigen hadden reeds een diepe buiging gemaakt voor het natuurgeweld.

De gekozen startlocatie bleek dit jaar een fout in de tactiek van de veldstrategen. Het centraalgelegen Civic Centre dient al jaren als voorbeeld voor student-architecten. En wel om te bewijzen dat het bouwen van een bruggenslaande overheidsflat boven een openbare weg in de verkeerde opstelling als een tornadomachine werkt bij een vlindervleugelslag. Vandaag kwam de wind echter met duizelingwekkende snelheid op bezoek bij het Civic Centre, en niet voor een nieuw paspoort... Als de gladgeschoren benen van de deelnemers zich op de pedalen storten is het slechts 25 meter naar de brug. En na die brug is het alsof een glazen muur de wielrenners dwingt af te stappen en met de benenwagen langs de zijkanten een tweede start te beginnen. De sportblooper-compilatie inclusief melancholische muziek geeft een prima sfeerimpressie:

Na zelf nog wat Dixies op hun plek te hebben geduwd en middels een 'Berliner' (Lees: lulverhaal en een fotocamera om toegang te verschaffen tot gebouwen) van bovenaf een BMW-garage nog wat luchtfoto's van de ravage te hebben gemaakt, was het voor mij tijd om naar mijn eigen baan te gaan. Een andere BMW - een motorbike - al waarvan ik achterop gezeten de rest van de dag met camera in de hand een sfeerimpressie heb gemaakt van de gehele koers. Ik had wat mij betreft het kalmste baantje van de dag! Ik heb zwaar genoten van het dagje touren langs de tour. Oerweldigend om te zien hoeveel mensen wel niet betrokken zijn bij datgene waar we hier vanuit een klein kantoor maandenlang aan hebben zitten werken. Tijdens het evenement werd duidelijk voor wie je het doet en hoe 30.000 trappers met wat wielen eraan eruit zien als je dat door de straten van Kaapstad wil managen.

En dan was er ook nog het celebrity-ingrediënt. Mooiboy Matt Damon hangt hier de laatste tijd rond om een filmpje op te nemen. Hij had zich laten overhalen om samen met z'n broer op een tandem te stappen en de tocht van 110 km ook aan te gaan. Overal langs de route zag ik schare jongedames met spandoeken staan die Mr. Bourne - Matt Damon van zijn fiets leken te gaan sleuren. De beste man had het er maar zwaar mee, ketting gebroken, alles. Maar net als 26.300 anderen finishten ook Matt en Kyle de race (30.600 startten de race).

De storm is letterlijk en figuurlijk weer gaan liggen. Op de stage krijg ik de dagen wel om, maar ook steeds meer naar eigen invulling. Dat is enerzijds het opstarten van mijn master-research en het plannen van interviews daarvoor, maar anderzijds ook het uitbuiten van de internetverbinding. De versnellingsbak op het werk is naar beneden geschakelt, dus daarbuiten om kan de versnelling weer wat tandjes hoger - loosheerschappij!

Vorige week dan eindelijk maar eens op de Tafelberg gaan kijken, met een blik op het oneindige en de stad onder ons hebben we besloten dat parachutespringen er ook zeker nog van moet komen! Tijdens de weekenden wordt de normale gang van zaken weer doorgezet - concertje, drankje, strandje. Zaterdag wel nog naar een rugbywedstrijd van The Stormers geweest. We hebben de Lions uit Johannesburg met 56 tegen 18 in de pan gehakt in een wedstrijd die zelfs voor een leek een erg smakelijk hapje was. Zaterdag weer lekker wat gaan drinken met m'n Duitse en Amerikaanse vrienden. Zij wonen letterlijk naast de kroeg, dus ik heb aan het eind van de avond gebruik gemaakt van het genereuse aanbod om bij de Amerikaan te crashen. Maar dat wordt dan weer gelijk breed uitgemeten in de pers... Dit lees ik een dag later in de krant: ".. and Matt Damon said: 'It was fabulous! Of course I would do it again!'"

We eindigen de bedrijven weer met een grote zwaai naar huis. Bijna net zo'n grote als de helicopters vanmorgen maakten toen ze overvlogen met grote zakken water. De Tafelberg bleek een beetje fik te hebben gevat vannacht toen de bums zich probeerden warm te houden ergens in een droog bosje waarschijnlijk. Dus we zijn gewekt met het geluid van wieken in de ochtend, wat klinkt dat lekker Nederlands. Maar voor ik ook dit verhaal doof reik ik hierbij graag bovenstaande snor in een familieverpakking uit aan dhr. K. van de Velden, die met zijn antwoord 2 Rand het dichtst bij het juiste antwoord zat. Gefeliciteerd K. van de Velden, ik vertrouw erop dat je hier iets leuks mee kan doen.

De volgende prijswinnaar kan zich tegoed doen met een overdaad aan prijzen. In de prijzenkast van deze week: een zak NikNaks en een kleine voorraad fietsen, gefabriceerd met ijzerdraad door kleine vernuftige vingertjes. De fietsen zijn volgende week donderdag op te halen bij de Gregory Mash Memorial Homes aan de Klipfonteinroad, Kaapstad. En alles wat je ervoor hoeft te doen is een snor te tekenen op een van de foto's op mijn Picasa Fotoalbum! Stuur je inzending naar rubendeneef@gmail.com en je komt hoe dan ook in de nieuwe Mustache Gallery voor de volgende bijdrage en wie weet ga jij ervandoor met een zak NikNaks en een kleine voorraad fietsen!

Pastelgroene groetjes!

Ruben

Kip, het meest veelzijdige stukje vlees.. KIP!

Ingrediënten:
- 7 dagen per week Klaplopen
- 5pm - 9am uren Intimiteit
- 12 Praatjes maken op een dag.

KIPkruiden naar smaak toevoegen.

Klaplopen - Intimiteit - Praatjes maken. Een driehoek die mijn leven in Zuid-Afrika invulling geven en die het jullie hopelijk overzichtelijk maken tijdens het lezen. Als je nu helemaal geen zin hebt in mijn verhalen, die vast weer te lang gaan worden (mijn moeder baarde mij onder een spraakwaterval...), dan kun je hier gewoon een korte slideshow krijgen met wat er zich de laatste maand in mijn leven heeft afgespeelt. Het is namelijk alweer een tijd geleden dat ik jullie heb laten gluren in mijn oord der welbehagende kuren. Een korte uitleg hiervoor laat zich vangen in het woord liefde en ik zal het niet kunnen laten dit uit te leggen onder het kopje Intimiteit. Maar we beginnen bij de K van klaplopen.

Klaplopen
Hoewel het woord een negatieve lading lijkt te hebben, doel ik hier op het onbaatzuchtig mis/gebruik maken van alle kansen die het leven biedt. Dit gebruik maken begint in Zuid-Afrika bij de kassa. Het is als studiegefinancierde Nederlands student erg verleidelijk om de ogenschijnlijk ramgoedkope levensstijl van een Afrikaans land zo goed mogelijk uit te buiten. Als je echter zoveel mogelijk gebruik maakt van de 'korting' die je op al je producten krijgt, ben je aan het eind van de dag net zo belazerd door jezelf als na een uitverkoop of een bezoek aan de markt met Rukundo. Een rondje geven kost niets, een nieuw t-shirt is bijna gratis, een autoradio (helaas vakkundig ontvreemd op woensdag jongstleden) kost maar de helft van wat ie thuis kost en een nacht in een beachresort is niet alleen in prijs onvergelijkbaar van de Nederlanse standaard. Inslaan dus. Kapotslaan dus...

Zomaar een sunset-cruisje...

En allemaal omdat het kan. En ach, wat is de waarde van geld dan überhaupt nog als de geest zich verrijkt voelt als nooit tevoren. Om het feestje compleet te maken sta ik met twee maskers bij de kassa, Winnie the Pooh is voor mij. En eenmaal thuis blijk ik ook nog een sixpack plaksnorren in mijn mandje te hebben gestopt. Niets om je zorgen over te maken. Die gaan zeker van pas komen aanstaande vrijdag als we gaan feesten op de pompende beats van upcoming Electro-goden The Bloody Beetroots. Natuurlijk mag je jaloers zijn! Als je maar weet dat het natuurlijk slechts een goedkope verbloeming is van mijn gemis aan het Tilburgse carnaval dit jaar. (Rolandpicture.tk, waar blijven je foto's?) 

Klaplopen is gaan stappen op de 31e verdieping boven Kaapstad om daar te proosten met vrienden.
Intimiteit
Zoals aangekondigd steek ik hier maar gelijk van wal over de Engels/Poolse hinde uit het bos van Robin Hood die mijn hart de afgelopen weken in de houdgreep had. Na een dag hard werken was een biertje en een kattenbel naar huis allang niet meer mijn eerste wens. Vakantieliefde: Ambitieus wereldreizigster ontmoet roodharige plichtdiener op het verkeerde moment, op de verkeerde plek: Een romance zonder toekomst, in onze ogen bestond er even niets romantischer. Maar zoals het gaat met Engelse schurken; die worden op een enkele reis naar Australië gezet om daar hun straf uit te zitten: Steph stal mijn hart; dus die vervolgd nu haar wereldreis naar Australië.

Maar intimiteit is hier zeker niet enkel de samensmelting liefde: Vriendschap laat zich net zo goed smelten tot een kostbare gouden cocktail der intimiteit. Eentje die hopelijk ooit zal stollen tot een waardevolle goudstaaf. De heksenbrei met Amerikaanse, Duitse, Belgsiche, Engelse, Nederlandse en jawel: heuse inheemse Xhosa-ingrediënten brouwt onvergetelijke toverdranken. Xolisa, mijn Xhosa vriend, geeft me een mooie maar ook gruwelijke kijk in het leven van een Afrikaanse jongen in de townships. Twee weken terug kwam hij ineens alleen na tijden samen met een vriend te komen werken. "Nee, Mdeba komt vandaag niet, hij is neergestoken..." Heel vreemd, ik weet dat het hier allemaal bestaat. Maar geheel naar planning maak ik er gelukkig maar weinig van mee. Ik zie beelden van armoede, taxirellen, townships die in brand staan, maar het lijkt net zo ver weg als dat het in Nederland is. Ik zie een half uur nadat ik de vuilnisbak buiten zet een man weer alle vuilniszakken omkeren en leegpluizen, maar als ik om me heen kijk blijkt dat dit een systematisch ritueel is waarbij elke 'vuilnisman' zijn eigen territorium heeft van vuilnisbakken... Heel normaal dus...

Net zoals thuis is het vooral de belevingswereld die het leven maakt. En voor mij is Zuid-Afrika nog steeds te omschrijven als een warm bad. Het warme bad is voorzien van een ongelofelijk scala badschuimsels in de vorm van prachtige persoonlijkheden om het bad elke dag mee te vullen. Geheel onverwacht staat er ook maar al te vaak een alcoholhoudend badschuimpje naast het bad dat de avonden nog net iets langer laat duren. Meestal, thuis in stamkroeg Blooze Bar waar de barman ons hartelijk groet en de bestelling op tafel zet voor hij besteld is.

Sommige vriendschappen hoef je hier niet te maken; die zijn simpelweg met het vliegtuig overgevlogen. Mariëlle, de goedlachse suikerspin uit Limburg gekenmerkt door een prachtig gebrek aan blad voor de mond, heeft ook geen eigenschap thuis gelaten. Het dagje daar is dan ook een mooie herinnering om aan het repertoire toe te voegen: Zeker voor herhaling vatbaar en het gitzwarte bewijs dat Tilburg naar behoren van zich laat horen op de zuidelijke hemisfeer.

Intimiteit is je door Captain Morgan naar grotere hoogtes laten brengen om aan het eind van de avond te vechten om de deken met een Brits geaccentueerde sparringspartner.
Praatjes Maken Voor degene die nog niet zijn afgehaakt: welkom bij hoek drie van de triangel. Na een hoop alomvattende analyse over het leven hier, wil ik ook graag een praatje met jou maken om je te vertellen hoe alle belevenissen hier me een hard maar reëel beeld geven van de South African Republic.

Apartheid is een woord om voor altijd te schrijven met een hoofdletter. Niet omdat het zo'n geweldig marketingwoord is, maar omdat het staat voor een afgesloten tijdsperk in Zuid-Afrika. Maar hoe kun je een tijdperk afsluiten met enkel regels? De generatie die is opgevoed met de regels der Apartheid zonder er aan te willen of kunnen twijfelen, is niet verdwenen. Apartheid is een tijdperk dat net als alle tijdperken op de wereld, pas zal uitsterven met de generatie. Het valt me op dat ondanks de beladen kanten aan het verhaal, bijna iedereen er toch voor open staat om er eerlijk en kritisch over te praten. En nog opvallender, ook zonder uitzondering de hand in eigen boezem te steken.

Het was mijn baas die zonder blikken of blozen de treffende vergelijking maakte tussen de Apartheid en de jodenvervolging in Nazi-Duitsland. Het deporteren daargelaten, was het toch erg opvallend dat in 1948, drie jaar na het wereldlijk veroordelen van het vervolgen van een volk, er nu een geheel ras werd ´vervolgd´. Vanaf 1948 werd de zwarte systematisch benadeeld en minderwaardig gesteld. Het gevolg hiervan is onbegrijpelijk en logisch tegelijk. Ik lees op het moment een boek (Ja, No, Man) over een man die werd geboren in 1973 in een land waarin rascisme allang geen persoonlijke keuze meer was, maar simpelweg de wet. De motor die het land in beweging brengt is gebouwd om het verschil tussen zwart en wit nog zwart/witter te maken.

Pas in 1976 vindt de zwarte bevolking om door te dringen tot de wereld. Geweld.. helaas. Een aantal hevige rellen die starten in de townships omdat Afrikoans (het omgebogen Nederlands) een nutteloze maar toch verplichte taal op school is. Als de witte politie-agenten dan het vuur openen en daarmee een onschuldige demonstrant laten doodbloeden in de armen van zijn zus lijkt daar op het eerste gezicht niets nieuws aan de zon. Ware het niet dat het tafereel dit keer op de foto is gezet en zo de internationale pers bereikt. Hoe het balletje daarna aan het rollen kwam is velen via de verhalen van Nelson Mandela en Steve Biko wel bekend, maar hoe het er nu aan toe is lijkt alweer ver op de achtergrond verdwenen. In 1994 kwam de ANC aan de macht, de manier waarop verbaast me echter nog steeds. Deze eerste zwarte politieke partij wilde graag zeker zijn van een absolute overwinning en beloofde daarom elke broeder op het platteland gouden bergen in Kaapstad, als men maar kwam stemmen. Het gevolg was een grote overbevolking, veel armoede en geen cent verbetering. De verbazing hierover is nog wel enigszins te stillen, maar het feit dat Mr. Zuma namens de ANC, die nog steeds moet voorkomen voor aanklachten voor corruptie, nu weer exact dezelfde beloftes staat te doen in de townships die zijn ontstaan door deze loze beloftes! Deze Afrikaan met zes vrouwen wordt dus naar alle waarschijnlijkheid in mei 2009 de nieuwe president van Zuid-Afrika. Dat zal in ieder geval weer wel even de internationale pers halen, maar op welke manier...

Tsja, ook de culturele en politieke ontwikkelingen van het land hebben m'n interesse en ik wijd er dus weer te lang over uit... Of eigenlijk, enkel op de verkeerde plek. Wees welkom om het hier zelf uit te vinden!

Ik vergeet jullie eigenlijk alsnog over mijn stage te vertellen waar de drukte nu echt de spuigaten uitloopt. De krant telt dagelijks geduldig af: 6 Days until Cycle Tour 2009! Maar op het werk worden we er steeds ongeduldiger van met de berg werk die nog voor ons ligt en er dagelijks niet kleiner op wordt... Maar dat verhaal bewaar ik graag voor na aankomende zondag, als ik jullie behalve de hectische voorbereiding ook over het resultaat kan vertellen. Het persoonlijke resultaat is in ieder geval een prachtige ervaring! Afgelopen zondag mocht ik meedoen met de tevens door ons georganiseerde Mountainbike Challenge en daar werd ik toch maar mooi even 9e van de 167 op de 13km. Graag laat ik hier achterwege dat de gemiddelde leeftijd ook 13 was op mijn afstand... Toch mooi een medaille in de pocket!

Graag nog een korte noot aan al mijn vriendjes uit Tilburg die zich over de wereld hebben verspreid als een epidemie der loosheid - het is heerlijk om jullie verhalen te lezen! Ik voel me een verdomd verwend luxedier als ik jullie echte ontwesteringen lees! Dat worden mooie avonden terug in Tilburg als we met al onze nieuw vergeerde wijsheid weer eens aan tafel zitten, Stef Stuntpiloot in het midden ;)

Afsluitend, als beloning voor iedereen die helemaal naar dit deel van de pagina is gescrolled dan nu de prijsvraag van vandaag. De vorige prijsvraag is helaas vervallen omdat de prijs (mijn originele Zamanani-Brothers CD) ook is gestolen samen met mijn autoradio... Ik vraag me serieus af waarom de auto in eerste instantie werd opengebroken, waarschijnlijk toch de cd. De inzet voor deze editie? Een snel met herinneringen overladen setje plaksnorren, van grote toegevoegde waarde op elk feestje, sollicitatiegepsrek of paspoortfotoshoot. En de vraag luidt als volgt:

Een rode golf rijdt van Kaapstad naar Saldanha met een gemiddelde snelheid van 100 km/h. De afstand tussen Kaapstad en Saldanha is 345 km en de zon schijnt. Het is zaterdag en over rechts is zojuist een auto met sirene-uitrusting gepasseerd. Wat kost de boete voor het overschrijden van de opgelegde 90 km/h met 11 km? Antwoord mag in Euro's zowel als in Randen.

Liefs uit het land van de duizend zonnestralen, Zuid-Afrika.

Ruben

x