"Baai en lekke dag!"
Voor de volgende passage dank ik graag Mark Hummel voor zijn onbewuste weder-integratie in het Duitse, aangezien mijn omgang met de Duitse dames en heer in mijn nieuwe crib erg goed verloopt. Zo goed zelfs dat ik besloot om mijn Nederlandse kookboek uit de kast te trekken en ze te trakteren op een oud-Hollandse maaltijd andijvie. Gehaktbal erboven op en smullen maar!
Het leven in Kaapstad is als een pinguin; in topsspeed onnavolgbaar, maar voor het grootste deel bestaat het uit groepsliefde en wat onhandig gewaggel. Echter is een pinguin altijd gekleed op feesten, bruiloften en pyjamaparty's met zijn stijlvolle tuxedo terwijl ik met m'n toeristenoutfits in Kaapstad nog altijd als een verdwaalde gekko op een Hollandse kermis ronddwaal. En een kermis is het geweest de laatste dagen.
Op donderdag hebben we met onze vers-vleesclub de trein gepakt die al mooie situaties opleverde. Tegelijk is de trein een vervoersmiddel waarin de harde werkelijkheid van de Zuid-Afrikaanse geschiedenis duidelijk naar voren komt. Hoewel we hiervan pas later op de hoogte werden gebracht, blijkt het zo te zijn dat wanneer je als blanke bij de ticketverkoop binnenloopt, je vanzelfsprekend naar buiten loopt met een ticket van 25 rand (2 euries). Als je daarmee 3 uur eersteklas kan rijden dan is dat gewoon een goede deal. Maar dat eersteklas reizen daar vroeg ik niet om bij de kassa. Achteraf blijkt dat je als gekleurde mede Zuid-Afrikaan vanzelfsprekend een tweedeklas ticket krijgt. In de trein levert dit dus zwarte en witte treinstellen op. Een beetje vreemd. Nu ik dit zo opschrijf realiseer ik me eigenlijk ook dat ik nog geen blanke taxichauffeur heb gezien... Anyrichting, zoals ik al zei waren wij ons geheel onbewust van de tweedeling der kleuren en stapten wij 's middags de trein in waar ons plaatsnemen tot een aantal verbaasde gezichten leidde. Maar na een aantal verwarde glimlachen heen en weer bleek deze keuze toch erg gezellig: enkel a capella wisten de Zamanani Brothers ons het komende uur goed te vermaken met een show die uiteindelijk de gehele coupé in een ritmische dansvloer veranderden. Tijdens een toch al enerverende rit ontdekte een van mijn medereizigers opeens dat één van de treindeuren door een defect helemaal niet sloot tussen de stations. Als ware James Bonds konden wij zo onze action-shots maken al hangend uit de treindeuren.
Op donderdag hebben we met onze vers-vleesclub de trein gepakt die al mooie situaties opleverde. Tegelijk is de trein een vervoersmiddel waarin de harde werkelijkheid van de Zuid-Afrikaanse geschiedenis duidelijk naar voren komt. Hoewel we hiervan pas later op de hoogte werden gebracht, blijkt het zo te zijn dat wanneer je als blanke bij de ticketverkoop binnenloopt, je vanzelfsprekend naar buiten loopt met een ticket van 25 rand (2 euries). Als je daarmee 3 uur eersteklas kan rijden dan is dat gewoon een goede deal. Maar dat eersteklas reizen daar vroeg ik niet om bij de kassa. Achteraf blijkt dat je als gekleurde mede Zuid-Afrikaan vanzelfsprekend een tweedeklas ticket krijgt. In de trein levert dit dus zwarte en witte treinstellen op. Een beetje vreemd. Nu ik dit zo opschrijf realiseer ik me eigenlijk ook dat ik nog geen blanke taxichauffeur heb gezien... Anyrichting, zoals ik al zei waren wij ons geheel onbewust van de tweedeling der kleuren en stapten wij 's middags de trein in waar ons plaatsnemen tot een aantal verbaasde gezichten leidde. Maar na een aantal verwarde glimlachen heen en weer bleek deze keuze toch erg gezellig: enkel a capella wisten de Zamanani Brothers ons het komende uur goed te vermaken met een show die uiteindelijk de gehele coupé in een ritmische dansvloer veranderden. Tijdens een toch al enerverende rit ontdekte een van mijn medereizigers opeens dat één van de treindeuren door een defect helemaal niet sloot tussen de stations. Als ware James Bonds konden wij zo onze action-shots maken al hangend uit de treindeuren.
Eenmaal bij de eindbestemming vluchtten wij ons naar de zonaanbiddende pinguins. Een 'Wat klopt er hier niet?' vond ik erg toepasselijk voor onderstaande foto. De pinguins verzorgden behalve hun eigen jongen ook ons toeristen met een behaaglijk gevoel van opperste relaxedheid tijdens het observeren van de stijve ober-roedel. Het paringsritueel wat vooraf wordt gegaan met plaatsvervangende schaamte voor het opdringen van het mannetje aan het vrouwtje doet nog het meest denken aan Tilburgs huisgenoot John Koers die in blessuretijd nog probeert te scoren.
De eerste 'Braai' is inmiddels ook in de pocket, een ware BBQ die zo rond het middaguur begint waar rond vijf uur het vuur aangaat en rond een uur of tien de snor wordt gedrukt om het feestje door te zetten in de stad. Want ook het uitgaansleven van Kaapstad blijkt niet onder te doen voor het Nederlandse. Op Long Street zijn het long nights en de Zuid-Afrikaanse pilsjes blijken het braaivoedsel graag te laten zwemmen in mijn buik. Een activiteit die niet alleen ikzelf blijk te kunnen waarderen, maar die de groepsliefde ook erg goed doet. Over vriendjes niets te klagen!
Voor de volgende passage dank ik graag Mark Hummel voor zijn onbewuste weder-integratie in het Duitse, aangezien mijn omgang met de Duitse dames en heer in mijn nieuwe crib erg goed verloopt. Zo goed zelfs dat ik besloot om mijn Nederlandse kookboek uit de kast te trekken en ze te trakteren op een oud-Hollandse maaltijd andijvie. Gehaktbal erboven op en smullen maar!
Na op zaterdag hetzelfde avondprogramma weer afgedraaid te hebben heb ik de zondag wat weggechilld op een car market net buiten de stad. Hier staan honderden auto's op een verlaten parkeerplaats te veranderen in vierpersoons ovens in de brandende zon en als de politie niet bezig is met het wegslepen van auto's (het nachecken van kentekens is een makkelijke manier om gestolen auto's terug te vinden), dan is het daar maar wat gezellig! Uiteindelijk ben ik die middag weggereden in een rode Volkswagen Chico die mij de komende zes maanden het land mag laten zien terwijl ik hem op zijn staart mag trappen, alweer een prima deal! Hieronder, mijn rode Wolfje.
En zo stond vandaag de eerste werkdag voor de deur, waar ik enkel bewapend met een arm om veel handen te schudden ook al daadwerkelijk aan het werk werd gezet. Mijn werkzaamheden voor de komende weken bestaan voornamelijk uit de volgende: 1) Het ontwerpen van nieuwe internationale wegbewijzering en de bijbehorende anderhalve meter brede printer te begrijpen. 2) Het ontwerpen van een wijd te verspreiden poster die de wielrenners meer bewust moet maken van de bescherming van de natuur. Dat laatste betekent eigenlijk vooral het bestrijden van het bavianenprobleem. Omdat de wielrenners normaliter hun toegeworpen powerbars en energy-sapjes na twee happen op de grond gooien is het zo dat de omwonende bavianentroep elkaar groepeert zodra de tour van start gaat en de overheerlijke powerbars van de weg raapt en tevreden gaat zitten opsnoepen langs de kant van de weg. Nu kan een hongerige baviaan op de weg nogal voor problemen zorgen als het peleton net de achtervolging heeft ingezet op de kopgroep. En daar kom ik in beeld om in de komende week een poster te ontwerpen met op de foto een powerbar-vretende aap en daarnaast de tekst zoals: "Don't let this be your responsibility!" Een eervolle eerste taak die ik dan ook met beide handen aangrijp!
Om alweer een lang verhaal kort te maken: Ik vermaak me hier wel. En omdat de komende weken vooral uit hard en gewaardeerd werk bestaat zal ik niet zo snel weer een verhaal hebben. Daarom voor jullie een braincracker in de laatste alinea:
Na wat intern overleg over de afgelopen prijsvragen is het volgende besluit genomen. Hoewel de heer Van de Weijer de eerste prijsvragen enkel creatief gebruik maakte van het systeem (gefeliciteerd met een donkere fles Carling Black Label met twistdop) zijn er een aantal veranderingen aangebracht. Allereerst is deze blog in de ochtenduren gepost om de kans op een snelle respons van bovengenoemde te verkleinen. Daarnaast zal in de toekomst een eerdere prijswinnaar enkel nog antwoorden kunnen voorzeggen, maar geen beroep meer kunnen doen op de eerstvolgende prijs(*).
Deze post is er een zeer exclusief album te winnen van de al eerder hoog geprijsde Zamanani Brothers. De CD staat stampvol met Afrikaanse meezingers en sfeerverhogende ritmische hoogstandjes en is een ware musthave in de Zuid-Afrikaanse Westcape. Geef jij het meest originele antwoord op onderstaande vraag, dan mag jij je de volgende keer gelukkig prijzen!
Wat is jouw beste ingeving voor een effectieve poster + slogan om de Argus Cycle Tour van hun baboontrouble af te helpen?
Lekka, lekka en tot de volgende keer!
Ruben
(*) Eerdere prijswinnaars zijn uitgesloten van deelname voor de komende prijsvraag.
Na wat intern overleg over de afgelopen prijsvragen is het volgende besluit genomen. Hoewel de heer Van de Weijer de eerste prijsvragen enkel creatief gebruik maakte van het systeem (gefeliciteerd met een donkere fles Carling Black Label met twistdop) zijn er een aantal veranderingen aangebracht. Allereerst is deze blog in de ochtenduren gepost om de kans op een snelle respons van bovengenoemde te verkleinen. Daarnaast zal in de toekomst een eerdere prijswinnaar enkel nog antwoorden kunnen voorzeggen, maar geen beroep meer kunnen doen op de eerstvolgende prijs(*).
Deze post is er een zeer exclusief album te winnen van de al eerder hoog geprijsde Zamanani Brothers. De CD staat stampvol met Afrikaanse meezingers en sfeerverhogende ritmische hoogstandjes en is een ware musthave in de Zuid-Afrikaanse Westcape. Geef jij het meest originele antwoord op onderstaande vraag, dan mag jij je de volgende keer gelukkig prijzen!
Wat is jouw beste ingeving voor een effectieve poster + slogan om de Argus Cycle Tour van hun baboontrouble af te helpen?
Lekka, lekka en tot de volgende keer!
Ruben
(*) Eerdere prijswinnaars zijn uitgesloten van deelname voor de komende prijsvraag.
1 opmerking:
Wat een ontzettend schattige foto met die pinguins!! Genoeg vrienden daar, dat is wel duidelijk :-).
Mooi dat ze je daar gelijk hard aan het werk zetten. Ook al is het leuk om te doen, het kan niet een groot feest blijven natuurlijk ;-). Hoe is het om secretaresse te zijn van je baas? :-p
Ow en ik heb een usb-stick emergency gehad :-(. Ben nu dus heel de map van XOPP kwijt... Heb jij die toevallig bij je en kun je die op een of andere manier richting mij krijgen? Anders moet ik me even proberen te herinneren wat er allemaal in stond en proberen dat weer in mij bezit te krijgen.
en wat betreft de slogan... Stay healthy, eat a banana :-p. Succes met je creatieve brein!!
Wanneer skypen we?
XXX je maatje
Een reactie posten